بعد از مرگ همسر ، سازگاری با بیوگی خیلی تفاوت دارد به طوری که سن ، حمایت اجتماعی ، و شخصیت بر آن تاثیر دارد . اغلب سالخوردگان بیوه در کشورهای غربی ، بعد از یک دوره سوگواری شدید ، کاملاً سازگار می شوند ، در حالی که افراد جوان تر ، پیامدهای ناگوارتری را نشان می دهند . از دست دادن همسر در اوایل یا اواسط بزرگسالی ( 20 تا 40 سالگی ) رویداد غیر متعارفی است که عمیقاً اکثر برنامه های زندگی را مختل می کند . چون در سن سالخوردگی و پیری اکثراً بیوه هستند و افراد بسیاری وضعیت مشابه دارند . و نحوه واکنش افراد به سوگ همسر به هدف های مهم زندگی رسیده اند یا با این واقعیت سازگار شده اند که به برخی هدف ها نمی توان رسید . بیوه مردان و بیوه زنان جوان و میانسال ، علاوه بر کنار آمدن با فقدان همسر ، اغلب باید نقش بیشتری را در تسلی دادن به دیگران مخصوصاً فرزندان بر عهده بگیرند . در ضمن آن ها با استرس مجرد شدن و کاهش سریع شبکه های اجتماعی که در طول زندگی زناشویی خود برقرار کرده اند ، مواجه هستند . بیوه زنان جوان اغلب می گویند که با ارزش ترین حمایتی که دریافت کردند از جانب مادرشان بوده که آن ها نیز بیوه هستند .
همه افراد به طور یکسان مراحل سوگواری را نمی گذرانند به طوری که ممکن است ماه ها و سال ها طول بکشد تا کاملاً بهبود حاصل شود . زن بیوه ای که در سوگ شوهر خود نشسته دائماً بی قرار است ، در خانه به دنبال او می گردد . امکان دارد زن دچار خشم نسب به پزشکان و پرستان و خانواده نزدیک خود شود . برخی مواقع هم زن احساس گناه می کند که چرا مانع مرگ همسر خود نشده است .
Comentarios